Column Wimar Jaeger

Werk-paarden en luxe-paarden

Ik was wat vroeg in Schrepenzeel, maar het is leuk om ons dorp ook eens om twee uur ‘s morgens te bekijken. Overal is het donker en zelfs een staatlantaarn hapert. Maar om half drie springt het licht aan bij bakker Mulder. Want als iedereen op 1 oor ligt bereidt hij het antwoord op onze ontbijttrek voor. Klokslag half drie sluip ik door de achterdeur, zachtjes om de kinderen niet wakker te maken: ik ga stage lopen bij de bakker.

Bakker Mulder vraagt bij de koffie of ik een ochtendmens ben. Nee, een avondmens, het was dan ook niet gebruikelijk om om 7 uur naar bed te gaan om er om 1 uur weer uit te komen. We gooien zakken meel, met water, zout, gist en afhankelijk van de het eindresultaat andere ingrediënten. Hier en daar rollen in de zonnebloempitten, mais of zemelen en dan met de naad onderop in de lange rijen bakvormen. De bolletjes, broden en krentenbollen rijzen op een lage temperatuur in een vochtige oven. Ondertussen zie ik hoe het beroemde recept van de Mulder saucijs tot stand komt (en nee, dat verklap ik hier niet!). 5 liter eieren voor de cakebodem en 10 liter melk, water en vanille voor de room. De ouwel onder christelijk brood voor helemaal desem.

Om 5 uur komt de hoogzwangere banketbakker binnen, want de bestellingen van taartjes moeten ook klaargemaakt worden en de bitterkoekjes gebakken. “De burgemeester loopt een nachtje mee”, zegt bakker Mulder. “Je hebt luxe-paarden en werk-paarden, wat goed als die een nachtje in dezelfde stal doorbrengen”, zegt ze lachend. En zo is het maar net want als ik om half acht ‘s morgens de witte bollen in zakjes stop voel ik de vermoeidheid opkomen. Ja, dat is nog eens wat anders dan de hele dag op een stoel zitten praten en vergaderen. Als het brood uit de oven komt blijkt het wel heel erg ambachtelijk. Heeft de burgemeester de naad toch niet overal onderop gelegd.

Wimar Jaeger,
Burgemeester