Afbeelding
Vakfotografie Westerduin

Column Henk Brons

Column

Aalmoes

Met gepaste tegenzin en enorme zelfingenomenheid, kondigde het kabinet dan eindelijk de hoognodige financiële hulp aan voor Nederlanders die de rekeningen niet meer kunnen betalen door de geëxplodeerde energieprijzen. Mensen die geen nieuwbouwwoning hebben en ook geen geld hebben voor isolerende maatregelen hebben echter pech. 

Al houden ze 4 weken alle ramen en deuren dicht en zetten ze de CV op 12 graden, dan komen ze nog boven de ingestelde ondergrens van verbruik. Wie profiteren dan wel? De mensen met een goed salaris en dus geld voor verduurzaming en een label A woning. Maar ja, die hebben het eigenlijk niet nodig. Zo wordt het verschil tussen arm en rijk steeds groter.

Maar het is toch mooi dat de regering ons helpt? Dat ze al die miljarden daarvoor aanwenden? Het is toch overmacht en dat komt toch allemaal door Poetin? Nou dat zit misschien toch iets anders. Want hoe komt de regering aan al die miljarden? 

Niet van grote bedrijven en banken, want die betalen weinig belasting en betalen belachelijk lage energieprijzen. Nee, die miljarden komen van u en van mij, de gewone mens. Door de enorme inkomsten aan BTW op de hoge energieprijzen en door de bezuinigingen van de afgelopen decennia, die eigenlijk geen bezuinigingen genoemd mochten worden.

De huidige regeringspartijen zette vanaf het begin in op privatisering en decentralisatie, want de marktwerking zou de consumentenprijzen verlagen. Basisvoorzieningen als openbaar vervoer, energielevering, zorgverzekeringen en de hele medische zorg, werden ‘in de markt gezet’. Welke ‘markt’ weet ik niet, want er is nauwelijks sprake van concurrentie. En u raadt het al: het werd niet goedkoper, maar heel veel duurder voor u en mij. De ‘markt’ en de beleggers werden er rijk van en de overheid spinde er garen bij: miljarden hield men over aan niet uitgegeven geld.

En dan nu de barmhartige Samaritaan uithangen. Je ziet het al voor je, ministers die zeggen: “Zeg, we moeten nu toch echt even bijspringen, want het gepeupel komt toch enigszins in de problemen. Laten we wat met die miljarden strooien, dan blijven ze wel even rustig. Brood en spelen hè…”.

Eigenlijk is het een aalmoes uit eigen zak. Goed voor de mensen die het nodig hebben, maar we hadden het niet zover moeten laten komen. Inmiddels is het vertrouwen in het kabinet gedaald tot een historisch dieptepunt en dat is niet zo gek. 

Ik hoop dat we dat onthouden voor de eerstvolgende keer dat we in een stemhokje staan. Het verschil tussen arm en rijk mag best iets minder toch?

Henk Brons, Fractievoorzitter GBS

Meest gelezen