Column Wimar Jaeger

Samen sociaal

In een gesprek dat ik onlangs voerde met mensen die hun zorgen hadden geuit over de leefbaarheid in hun straat, werd maar weer eens duidelijk dat signalen vaak anders zijn dan ze lijken. Was het beeld in de krant dat het om ontsporing en onwennigheid jegens anderen ging, in werkelijkheid was het een diepe zorg om het welzijn van buurtgenoten. Het bleek een situatie waar veel mensen hun buren bijstaan en waar de gemeente meer hulp moet bieden om dat mededogen van de buurt met actie te ondersteunen.

Net als in veel gemeenten doet ook Scherpenzeel haar best om haar sociale taken nog beter te organiseren. In een wereld waar de portemonnee onder druk staat, mensen ouder worden en de druk op het leven toeneemt, is het belangrijk om een vangnet te hebben als het even niet meer gaat. Dat vangnet houdt bijvoorbeeld in jeugdzorg, ondersteuning bij psychische stoornissen, schuldhulpverlening, ondersteuning van ouderen en bijvoorbeeld hulp bij de integratie van werk en gewoonten.

De gemeente kan veel ondersteuning leveren in de vorm van praktische zaken zoals een traplift, een budgetcoach, gezinscoaching, mediation of (tijdelijke) hulp in de huishouding. Tegelijkertijd weten we inmiddels maar al te goed dat het oplossen van problemen ook vraagt om geestelijke aandacht: een arm om de schouder. En juist die arm om je schouder voelt prettiger vanuit je omgeving dan vanuit de instantie die ook aan de materiële knoppen zit. 

Met die wijsheid in het achterhoofd vonden gemeente en kerken in Scherpenzeel elkaar in het afgelopen jaar. En zo konden we uiteindelijk twee weken geleden afspraken maken over een gezamenlijke aanpak. Zeg maar een samenwerking tussen de gemeente en de kerk. 

En dat op basis van vertrouwenspersonen die elkaar goed kunnen vinden, kunnen signaleren, informeren en natuurlijk samen helpen wanneer dat nodig is. 

In het geval van de straat waarover ik eerder in deze column schreef, moet de gemeente een beentje bijzetten, in andere situaties is juist meer steun vanuit de nabijheid nodig. Samen verantwoordelijk voor een goede zorg in ons dorp is wat mij betreft een mooie vorm van nabuurschap. En daar kan iedereen aan meedoen.

Wimar Jaeger,
burgemeester