Estafettepen: Edwin Blaauwendraat

Geboren op: 05-08-1971.

Geboorteplaats: Scherpenzeel.

Verliefd, verloofd, getrouwd, kinderen: Getrouwd met Tamara en vader van Nick en Rens.

Hobby’s: Voetbal, in het bijzonder Ajax en als het lukt nog steeds zelf een balletje trappen. Muziek luisteren en lezen, met vrouwlief (hard-)lopen en de horeca induiken voor met name een drankje.

Opleiding: MAVO en MCO (Commercieel), daarna meerdere cursussen via mijn werk gevolgd.

Huidige beroep: Kwaliteitsmanager bij Vrieshuis Lagemaat in Nijkerk.

Wat vind je leuk aan dit werk: Het leuke ervan is dat je resultaten ziet. Je bouwt een programma op en zorgt ervoor dat alle aspecten binnen de organisatie aan bepaalde eisen voldoen en die probeert uit te bouwen naar perfectie. Iets dat nooit helemaal zal lukken, maar in geval van perfectie is dichtbij zijn vaak al heel behoorlijk. Ook de kwaliteit van de producten van toeleveranciers nemen wij onder de loep, zodat ook externe invloeden constant verbeterd kunnen worden. Kortom, resultaten, verbeteringen en variatie maken het mooi. Als gevolg daarvan volgt vaak waardering en dat houd je fris.

Waar kun je meer tijd voor nemen: Familie denk ik, daar doe ik zo goed als niets aan. Het gaat vaak niet verder dan zus, moeder, zwagers en je eigen gezin. Dan is de tijd wel om meen ik. Er zijn hele leuke ooms, tantes, neven en nichten die ik bijna nooit zie. Beetje schaamteloos eigenlijk.

Wat is het beste advies wat je ooit hebt gekregen: Een paar. Eén is, “Altijd luisteren naar Perry”.

Een andere: “Bergen komen elkaar nooit tegen, mensen wel”, van Dhr. Lagemaat, waarmee hij probeerde te zeggen dat je altijd respectvol tegen mensen moet blijven omdat je elkaar ooit nog eens tegen kan komen.

Of deze van mijn huidige werkgever: “Je moet niet voor een ander denken”. Ik denk weleens een ander te helpen door voor ze te denken terwijl ze daar geen weet van hebben, stilletjes helpen dus. De conclusie is meer dan eens dat je daarmee juist niet altijd de ander helpt. En dan valt het tegen.

Wat is je godsdienst of hoe sta je in het leven: Er is een christelijke achtergrond, maar die heb ik niet erg actief doorgezet. Mijn opa was dan wel ouderling maar kon ons er niet van overtuigen wekelijks de kerk te gaan bezoeken. Het zit nog wel verworven in onze familie maar gelukkig is dat altijd vrijblijvend gebleven. Toen lang geleden op de begrafenis van mijn vader niet over mijn vader gesproken werd maar over het niet naar de kerk gaan van mijn vader wisten we genoeg. Zolang het maar niet extreem of fanatiek uitgevoerd wordt is wat mij betreft iedereen vrij wat hij of zij naleeft. Het feit dat er weleens aan de deur gevraagd wordt of je niet zou willen overwegen naar de kerk te gaan heet zieltjes winnen en is dus min of meer al niet meer vrijblijvend. Jammer is ook dat een gelovig persoon snel neerbuigend en afkeurend naar een ongelovige kan doen als iets gedaan wordt wat anders in de bijbel of koran beschreven staat. Nee, ik denk niet dat er iemand over ons waakt, anders had hij het wel iets beter kunnen doen.

Als vrijwilliger actief in: Binnen onze voetbalvereniging VV Scherpenzeel. Voorheen jaren jeugdtrainer geweest, lid van jeugdcommissies, redactielid van het clubblad en wat nog meer. Nu alleen nog vertegenwoordiger van de Club van 100. Ik strooi overigens nog wel vrijwillig met steekpasses.

Waar krijg je het meeste energie van: Van verschrikkelijke mensen. Alleen slaat die energie al snel over naar gelatenheid en teleurstelling. Kansloze demonstranten die niets beter te doen hebben dan op straat slechte teksten roepen en er uitzien als een demonstrant. S.Simons die elke dag weer een kans én salaris krijgt. Groepen van minderheden die via de bekende kanalen hun stem willen laten horen zodat ze geen minderheid meer zijn, maar eigenlijk wel een minderheid willen blijven zodat ze kunnen blijven schoppen. Al die “perfecte” reclames op mijn eigen tv. Je weet wel, alle soorten mensen in 1 spotje. De overgevoelige mensen die doel zijn geweest van kritische bazen, aanstootgevende opmerkingen van collega’s ontvingen, seksuele oogopslagen te verwerken hebben gekregen en bovenal zij, die politiek uiterst correcte opmerkingen en antwoorden geven terwijl ze eerlijk horen te zijn. Het beestje wordt bijna niet meer bij het naampje genoemd. Daar krijg ik energie van, heel kort, maar wel energie.

Hoe breng je je vrije tijd door: Ik doe er vaak nog een cd in. Het liefst als iedereen weg is, dan kan het wat harder. Ik zing dan prachtig mee en bespeel alle instrumenten zelf. Ik mag met wat mooier weer graag in de tuin zitten met wat versnaperingen. Ik voetbal nog steeds erg graag, maar zonder zelf te ballen is naar de kantine gaan ook erg fijn en ik kijk regelmatig films. Wandelen en (redelijk) hardlopen met Tamara of naar het terras met vrienden. Een hengeltje uitgooien blijf ik ook doen.

Van welke sport word jij actief: Van geen enkele, ik word er juist moe van, al stop ik meestal net op tijd zodat ik niet moe word.

Van welke muziek word jij blij: Hier kan ik een heel lang verhaal van maken, maar dat is beter van niet. Het komt hier op neer: als ik ervoor ga zitten, als ik het rijk alleen heb, eindig ik altijd met Toto. Er moeten echte instrumenten inzitten, liefst gitaren, piano, drums die binnenkomen en een zuivere stem. Technisch moet het goed in elkaar zitten en als je een volgende keer iets anders in dezelfde plaat hoort dan gisteren, is het goed. Vaak keer ik terug naar de 80’s. Muziek van Supertramp, Queen, Dire Straits, Tears for Fears, Pink Floyd en George Michael blijven mij boeien, maar wat er ook gebeurt, de laatste nummers van elke sessie komen uit de hoed van Toto. Die band speelt alles op gevoel en techniek. De Maradona van de muziek.

Favoriete vakantie is in: Spanje is lekker, maar Domburg ook. Waar de zon zijn best doet, ben ik tevreden. Het gaat er om met wie je wat doet en als dat in de zon kan, graag.

Wat is het lekkerste wat je gegeten hebt: Vandaag yoghurt met zo’n cranberry notenmix. Goed voor de gezondheid en het buikje lacht ook. Echt verwend wordt ik door Goulash, dat kan ik wel drinken.

Welke tip/levenswijsheid wil je doorgeven: “Rust zal je redden” en “Haastige spoed is zelden goed”, zijn de voornaamste wijsheden. Ze klinken lui en cool, maar ze kloppen wel. Pas als je gewaarschuwd wordt door een gezondheidsprobleem waardeer je ze nog beter.

Waarvoor kunnen ze je wakker maken: Om te zeggen dat George Michael of Maradona beneden zit, maar die kans acht ik vrij klein.

Goede voornemens: Blijven genieten van elkaar en van alle lekkere dingen, zij het (ook) met mate. Gezondheid eerst, anders heb je niets aan de rest.

Welke droom zou je graag uit zien komen: Een financiële klapper maken zodat ik meer van de goede voornemens kan waarmaken. De klapper moet niet te groot zijn, maar groot genoeg om meer tijd te hebben, niet meer huizen.

Welk verhaal vertellen je familie of vrienden altijd over jou: Die verhalen dat ik de bal zo achteloos uit de lucht plukte en dat vervolgde met een briljante steekpass. Nee, geen idee, àls ze het maar over me hebben, dan is het goed.

Als je iets zou mogen veranderen in Scherpenzeel, wat zou je aanpakken: De horeca. Toen wij 15 jaar oud waren dronken we net zoveel bier als de jongens nu borrelnootjes eten. Met ons allemaal is het goed gekomen. Het kwakkelende en zeurende Nederland verbiedt het de jongeren voor hun achttiende alcohol te nuttigen en dus schenken we maar niet. Zinloos, want ze drinken het wel. Dat is leuk, gezellig en soms nog lekker ook. Scherpenzeel moet hier natuurlijk ook aan geloven, maar àls we dan achttien zijn met z’n allen, moeten we wel ergens terecht kunnen. En dat moet op ons nieuw aan te leggen horecaplein gebeuren. Een van de 2 pleinen wordt omgetoverd tot een echte Scherpenzeelse kern, ‘Kerngezellig’. Meerdere restaurants, cafe’s, koffietentjes en andere zaken, allemaal verstopt achter hun eigen verwarmde overkappingen, rondom één grote autovrije binnenplaats. Een regionale toeristische trekpleister. Goed voor de Scherpenzeelse economie, voor alle mensen die eten en drinken en bovenal heel erg leuk voor de jeugd.

Er moet de komende jaren flink bezuinigd worden. Waar moet de gemeente minder geld aan uitgeven: Aan vluchtheuvels en politieke partijen die hun eigen partij verkiezen boven het algemeen nut van Scherpenzeel.

Wat spreekt je aan en is voor jou het mooiste plekje in Scherpenzeel: Behalve ons buitengebied, blijft mijn eigen club toch het mooiste plekje. Een plek is eigenlijk pas mooi als je er graag komt toch?

Wie of wat is belangrijk in je leven: Mijn vrouw en twee zoons zijn het belangrijkst. Vroeger gaf ik bepaalde groepen nog een klassering. “Op 1 komen mijn vrienden, op 2 voetbal en pas dan kom jij”, zei ik tegen mijn vriendin 25 jaar geleden, voordat we trouwden. Dat ligt wel even anders hè?

Zonder Tamara, Nick en Rens ben ik nergens. Maar gelukkig zijn er die vrienden nog wel en zijn er die familieleden nog wel. Zij maken het samen allemaal simpelweg wat gezelliger. En na de ruzie met mijn gezondheid blijkt ook maar weer eens dat diezelfde vrienden en familieleden er ook voor je zijn, buiten de bitterbal en dat tapje om.

Wat brengt een lach op jouw gezicht: Paar dingetjes wel, Sluipschutters, The Simpsons, Maradona, Derksen en Van der Gijp, zo’n Italiaans biertje, Beavis & Butthead, Herman Finkers, Theo Maassen, Toto, veel 80’s-Muziek, de humor van Nick, de techniek van Rens, het voetbalvermogen op onze trainingen, de Kelderklasse, 8 Out of 10 Cats Does Countdown (hier zit ook een traan bij), Kevin Bridges, de elegantie, sportiviteit en het talent van Michael Laudrup, de film Office Space, Ricky Gervais en mooie vrouwenlichamen. En nog een keer Sluipschutters.

Waar was je de afgelopen week het meest dankbaar voor: Dat Wout en Bert het nieuwe bankstel kwamen brengen, dat Nick een 7,5 voor Geschiedenis had, dat Rens een weergaloze sleep op de training deed en dat er woensdag gewoon weer een pan Goulash op tafel stond.

Estafettestokje gaat naar: Wim Osnabrugge

Omdat: Naast de gezondheid, humor het meest belangrijke is en daar is Wim van.