Column Marieke Teunissen, Burgemeester

Winterkoninkje

Op 15 december werd ik in de Breehoek beëdigd als burgemeester van Scherpenzeel. Wat een bijzondere gebeurtenis was dat en wat hebben mijn gezin en ik ervan genoten. We kregen een ontzettend warm welkom en ik kan -en zal- daar nog lang van nagenieten. 

Er waren heel veel mensen aanwezig… én een vogeltje! Een winterkoninkje vloog tijdens mijn toespraak vanuit het niets naar een tafeltje mídden op het podium en bleef daar een poosje parmantig zitten. 

Vanuit de zaal werd nog even gegrapt dat het een kraai was (hilarisch natuurlijk vanwege de geuzennaam van Renswoudenaren), maar het was echt zo’n klein, bruin zangvogeltje hoor!

Ik houd erg van de natuur en van mijn moeder heb ik een voorliefde voor vogels geërfd. Ik ben zeker geen ornitholoog, maar herken er wel een aantal en ik voer ze het jaar rond in onze tuin. 

Dat adviseert de vogelbescherming en ik heb dat dankbaar aangenomen. Want ik kan intens genieten van de vinkjes, mezen, merels, mussen, het roodborstje en het winterkoninkje die zich regelmatig laten zien. En enkele keer komen een grote bonte specht, een sperwer en zelfs een ijsvogel mijn dag kleur geven. Echt geweldig.

Als we de sage mogen geloven, heeft het winterkoninkje zijn naam gekregen omdat lang geleden, op een mooie winterdag, in het vogelrijk een koning gekozen moest worden. Wie het hoogst kon vliegen zou de felbegeerde titel krijgen. 

Een slim klein vogeltje liftte mee op de rug van de arend, kwam zo net iets hoger en voilà: dat bruine minivogeltje, te herkennen aan de opgerichte staart en luide zang mocht zich voortaan de 

winterkoning noemen. Leuk hè. Men zegt wel dat het winterkoninkje staat voor stoutmoedigheid, vindingrijkheid en kracht. 

En met die kwalificaties kan ik dan weer eenvoudig een parallel trekken met Scherpenzeel. 

Dus u begrijpt vast dat het winterkoninkje dat aanwezig was op 15 december, mijn beëdiging een extra glanslaagje heeft gegeven!