Column Henk Brons, Fractievoorzitter GBS

Fabeltjeskrant

Deze kinderserie zoemt al de hele week door mijn hoofd. Waarom? Geen idee. Misschien ben ik bang dat Bor de Wolf al zo dichtbij is, dat hij binnenkort ook Scherpenzeelse schapen doelloos gaat vermoorden: “MHUUUUHHHH”.

Of is het misschien de formatie van de nieuwe regering? Mevrouw Yesilgöz die met haar hoge stemmetje iedereen de les probeert te lezen als een onverstoorbare juffrouw Mier: “TUTERETUUT”. Pieter Omtzigt die me doet denken aan die bedachtzame en onzekere Monfert de Mol met die zachte G: “MMMMMHHH ZEKER, KUCH KUCH”. Caroline van der Plas heeft wel erg veel weg van Isadora Paradijsvogel: “TOEDELOE”. En wie zou dan toch die geniepige en gluiperige Woefdram zijn? Die alle nieuwe dieren uit het Buitenbos uit zijn eigen bos wil wegjagen. En ook die arme dieren uit het Derde Dierenbos zijn bij hem niet welkom.

Of komt het door onze demissionaire regering. Ministers die weglopen van hun verantwoordelijkheid en er zo snel mogelijk vandoor gaan als Zoef de Haas: “ZOEF ZOEF”. Zonder enig gevoel van plicht en trouw aan de opdracht die ze van het volk hebben ontvangen. Kaag die zich opwerpt als moeder Theresa, maar toch eigenlijk nog gewoon die statige en kakkerige Juffrouw Ooievaar is. Ernst Kuipers die als Gerrit de Postduif de eerste de beste vlucht naar Verweggistan nam om daar zijn postzakken te gaan vullen. En natuurlijk Mark Rutte die als de slimme Lowieke de Vos bij de NAVO gaat smikkelen en smullen van een extra portie beukennootjes: “HATSIKIDEEE”.

Als je de Tweede Kamer in Den Haag ziet als Het Praathuis in het Grote Dierenbos zijn er ook grote verschillen. Onze ‘Fabeltjeskranten’ hebben allemaal hun eigen waarheid. De politieke voorkeuren druipen er soms vanaf, welke krant je ook leest. Om over al die ‘onafhankelijke’ politieke verslaggevers in al die praat- en actualiteitenprogramma’s maar te zwijgen. In Den Haag missen we ook Ed en Willem Bever die niet gaan zitten praten, maar gewoon aan het werk gaan en dingen oplossen. Met of zonder waterpomptang. En we hebben geen meneer De Uil meer. Een wijze en bedachtzame raadgever, die verder denkt dan zijn eigen belang en het beste wil voor alle dieren en planten in zijn Grote Dierenbos.

Ach… misschien heb ik de Fabeltjeskrant in mijn hoofd, omdat ik heimwee heb naar vroeger. Niet dat het toen beter was, maar wel simpeler. De rijken waren gierig en de armen waren gul en behulpzaam. De Amerikanen waren vrienden en de Russen waren vijanden. De Israëliërs hadden ruzie met de Palestijnen en de Duitsers wonnen toch weer in de laatste minuut. Zucht… eigenlijk is er niets veranderd lieve kijkbuiskinderen. Zo… en nu maar knus naar jullie warme nestjes en… denk erom… oogjes dicht en snaveltjes toe. Slaap lekker!