Afbeelding
Jaap Mak

Column Burgemeester Jaeger

Column

Dak boven je hoofd

De meneer die ik moest terugbellen, was boos. “Wel onderdak bieden aan vluchtelingen en asielzoekers, maar voor de kinderen van Scherpenzelers is er geen huis beschikbaar”, was zijn kritiek. Ik probeerde nog enig begrip te ontlokken voor het verschil tussen mensen die in de buitenlucht moeten slapen en de zoektocht naar een nieuw huis voor jonge Scherpenzelers, maar zijn woede werd er niet minder om. “Wij waren al tot de conclusie gekomen dat er in deze burgemeester geen redelijkheid te vinden is, maar goed dat je niet te lang blijft”, was zijn emotionele conclusie van het gesprek.

Het is waar dat we ook in Scherpenzeel worstelen met woonruimte. We staan met ons dorp in de top 30 van duurste huizengemeente in Nederland. Dat is misschien fijn voor de woningeigenaar, maar voor de huizenzoeker slecht nieuws. Als er al huizen beschikbaar komen, zijn ze voor de nieuwe generatie niet te betalen. En daar zijn we in onze regio bepaald niet de enige in. Bouwen lijkt de oplossing, maar met de stikstofcrisis, de exploderende bouwkosten en beperkte bouwlocaties is dat minder eenvoudig dan het klinkt. 

Zelfs met middelbare schoolkennis van de economie kan iedereen zien dat vraag en aanbod uit de hand lopen. Er ontstaat een gevoel van oneerlijkheid in de toewijzing, want naast onze kinderen moeten we ook de nieuwe Nederlanders een dak boven het hoofd bieden. Die nieuwe Nederlanders, de statushouders, zitten nu massaal vast in opvangcentra zoals Ter Apel. Hierdoor kunnen vluchtelingen die in ons land aankomen en waarvoor zulke opvangplekken bedoeld zijn, er niet terecht. Inmiddels is de wooncrisis niet alleen een crisis in het aantal beschikbare woningen, maar zelfs een crisis in opvangbedden. 


Net als in iedere crisis moeten we prioriteiten stellen. Eerst in ieder geval een bed voor iedereen. Ook in onze regio moeten we van het kabinet per omgaande opvangplekken creëren. Het is mooi dat onze regio waarschijnlijk op afzienbare termijn 300 permanente opvangplekken kan creëren, maar ook Scherpenzeel zal daar haar bijdrage aan moeten leveren. In de tussentijd kunnen we dan tijdelijke woningen plaatsen, hoe meer hoe beter. Om tot slot onze woningvoorraad fundamenteel te vergroten. Een woninggroeistuip staat Scherpenzeel te wachten. Je mag dat zorgelijk vinden, maar als we het samen doen is het een kans om ons dorp vitaal te houden. Want 1500 inwoners meer in 10 jaar, zijn immers 1500 broden meer bij onze bakker en ook 1500 leden meer bij de bieb en het zwembad.

Zonder twijfel zal het nieuwe coalitieakkoord aandacht hebben voor de wooncrisis. Het college mag straks aan de slag om te zorgen voor meer woningen. Voor onze kinderen en voor de nieuwe Scherpenzelers. En in de tussentijd zorgen we voor opvang voor Oekraïners en eventueel asielzoekers, omdat ook wij vinden dat niemand op een stoel onder de blote hemel moet slapen.  

Wimar Jaeger,
Burgemeester